W ubiegłą niedziele 24 lutego 2008 r. gościliśmy w naszej parafii chór kleryków Seminarium Duchownego w Przemyślu. Na Gorzkie Żale, w trzecią niedzielę postu, 50 osobowy chór, pod dyrekcją księdza profesora Tadeusza Bratkowskiego, przygotował montaż słowno - muzyczny Męki Pańskiej.

   Doskonałe głosy chórzystów, solistów i lektora sprawiły, że wierni stali się uczestnikami niezwykłego wydarzenia, nie tylko artystycznego, ale religijnego przede wszystkim. Doskonale dobrana muzyka i instrumenty/ skrzypce i klarnet/, wprowadziły wszystkich w nastrój czasu i miejsca związanego z Męką Naszego Mistrza Jezusa Chrystusa. Wypełniona po brzegi świątynia i jej doskonała akustyka sprawiły , że to piękne dzieło miało szczególny wymiar, a wszyscy w wielkiej zadumie i skupieniu wysłuchali blisko godzinnego występu artystów.

   Wielkie wzruszenie, a niekiedy spływające łzy po policzkach uczestników, w tym rodziców i rodzeństwa wielu kleryków, świadczyły o wspólnym, niezwykłym przeżywaniu Męki Pańskiej. Po zakończeniu wszyscy, brawami na stojąco, starali się wyrazić swoją wdzięczność za prezentację tego niezwykłego dzieła.
Ksiądz Proboszcz Marek Zajdel, na którego zaproszenie chór przyjechał do naszej parafii, serdecznie podziękował dyrygentowi i artystom za wspaniały wytęp i niezwykłe przeżycia religijne, które stały się udziałem wszystkich uczestników tego niezwykłego Misterium. Chórzyści po występie zostali zaproszeni na uroczystą kolację w Domu Wczasów Dziecięcych.

   Wszyscy mają nadzieję, że wizyta chórzystów z Seminarium Duchownego w Przemyślu, nie będzie ostatnią wizytą w naszej parafii. Serdecznie dziękujemy za wspaniały występ i zapraszamy chórzystów, na czele z księdzem profesorem Tadeuszem Bratkowskim, do naszej parafii z okazji innych uroczystości religijnych.

W. Farbaniec   

    Dzień 11 lutego to piękna okazja aby wyrazić swoją solidarność z ludźmi chorymi. Chorzy są bastionem modlitwy kościoła powszechnego. Jesteśmy im wdzięczni za ofiarę ich modlitwy, za trud, samotnego niejednokrotnie, przedzierania się przez chorobę, za znoszenie niezrozumienia a często alienacji społecznej.
    Chorzy są skarbem dla swojej parafii, bo „…nic tak nie ubogaca innych jak bezinteresowny dar z cierpienia…”(Jan Paweł II). Nie jest jednak łatwo z pokorą i ufnością przyjmować miłość Chrystusa objawiającą się w darze cierpienia.
    W sobotę 9 II 2008 roku w naszej parafii świętowaliśmy Dzień Chorego. Poprzez uroczystą liturgię wieczornej Mszy świętej i drobne prezenty, przygotowane przez Akcję Katolicką i kapłanów, pragnęliśmy, w imieniu parafian, wyrazić wdzięczność naszym cierpiącym za ich obecność. Staramy się pamiętać o nich, uczymy tego nasze dzieci i młodzież, odwiedzamy chorych okazji świąt i bez okazji. Chcemy aby odczuwali naszą miłość tak jak my odczuwamy, że moc naszej wiary i siła wspólnoty bierze się od nich.
     Organizacją całości Dnia Chorego zajęła się sekcja charytatywna Rady Parafialnej, za co składamy jej członkom serdeczne podziękowanie.

  Istotą misji kapłańskiej Chrystusa jest pojednanie ludzi-grzeszników z Bogiem. Apostoł Paweł mówi o niej w fragmencie Listu do Koryntian: „W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!" Przywołuje najważniejszą kwestię: konieczność naszego osobistego pojednania się z Bogiem. Chodzi o głęboką wewnętrzną przemianę człowieka. Nie zastąpią jej ani zewnętrzne obrzędy pokutne, ani powierzchowne samozadowolenie z własnej doskonałości, ani uniesienia religijne. W Ewangelii Jezus wskazuje na „uczynki pobożne" - uczynki sprawiedliwości, czyli takie działania, poprzez które człowiek praktykuje i wyraża swoje zaufanie do Ojca w niebie: jałmużna, modlitwa i post. Spełniając je uczeń uczestniczy w Jezusowym posłannictwie jednania ludzi z Bogiem. Każdy z tych czynów sprawia, że w chrześcijaninie maleje grzesznik a wzrasta sprawiedliwy, człowiek pojednany z Bogiem, wrażliwy na Jego wolę i pełniący ją z radością doznając Bożej szczodrości. Jesteśmy dziś wzywani, aby najpierw dostrzec te sfery życia, w których dochodzi do głosu nasz „stary człowiek", grzesznik. Zaplanujmy, jakie „uczynki sprawiedliwości" podejmiemy, aby dać szansę „człowiekowi nowemu", pojednanemu z Bogiem i uobecniającemu we współczesnym świecie, w swoim środowisku Jezusową, kapłańską misję jednania ludzi z Bogiem.

"Bądźmy uczniami Chrystusa"
Program duszpasterski Kościoła w Polsce