|
W
tym szczególnym dniu po Mszy św. młodzież nasza przypomniała nam
o skarbie, jakim jest wolna Polska. Był to piękny wieczór,
dzięki młodzieży, która pod kierownictwem ks. Janusza oraz
Małgorzaty Śliwki przypomniała, co znaczy słowo patriotyzm, wolność i
ojczyzna.
Chociaż zgromadzonych w kościele nie były tłumy, ale owacje dla
młodzieży były gromkie - odzwierciedlające autentyczną radość. Piękny
śpiew i wzruszające teksty w wykonaniu najmłodszych budziły w sercu
radość, dumę i nadzieje, że tak prowadzona młodzież nie zapomni
słów- Bóg Honor i Ojczyzna i będzie je przekazywać
kolejnym pokoleniom.
Polskie kwiaty - przewijała się piosenka- „polskie kwiaty”
to: dziewczęta i chłopcy, którzy w to święto dostarczyli garść
pięknych chwil, a byli to:
Michasia Śliwka, Ania Wójcik, Kamila Sokołowska, Michał Zeljaś,
Ola Śliwka, Zuzia Śliwka, Marta Sołtysik, Izabela Szajna - szkoła
podstawowa
Kamila Oberc, Klaudia Dudek, Julia Śliwka, Agata Śliwka, Maria Śliwka,
Kinga Hićkiewicz, Izabela Hićkiewicz, Patrycja Różowicz, Anna
Przybyła - gimnazjum
Monika Kuczwar, Natalia Walczak, Dominika Dzidziul, Luiza Kuczwar, Magdalena Inglot, Anna Śliwka, - szkoła ponadgimnazjalna
|
|
Rocznica poświęcenia „domu modlitwy” jest zawsze wielkim świętem w
parafii, W tym roku przypada IV rocznica /7 listopada/, kiedy
to filary kościoła zostały namaszczone olejami. Filar - podtrzymuje
całą budowle. Tak też, każdy człowiek jest filarem Kościoła jako wspólnoty
wierzących, namaszczony został, bowiem na chrzcie świętym….
Niedzielna Eucharystia miała szczególny charakter przypomniała nam o
poświęceniu świątyni, ale też o poświęceniu nas jako dzieci Bożych,
kiedy to rodzice zanieśli nas do kościoła, aby powierzyć nas Bogu i
zostaliśmy ochrzczeni w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego.
|
|
Listopad zmusza nas do refleksji nad przemijaniem.
Liście z drzew opadają. Zamiera przyroda na jakiś czas.
Istnienie ludzkie to również przemijanie, przemijanie do nowego życia,
życia poza śmiercią.
Jedni już się odrodzili w nowym życiu. Inni czekają na swój czas …
Nim jednak to nadejdzie wiele trudów jeszcze przed nami, wiele wzlotów
i upadków, aż przyjdzie kres, który jest wiecznością,
za horyzontem śmierci…
Podążamy za tymi, którzy odeszli, ale jednocześnie jesteśmy z nimi -
w sercu, w modlitwie, w pamięci- ich słowa często dopiero po śmierci
mają dla nas głęboki sens …
Wierzymy, że są szczęśliwi, bo jak pisze, św. Paweł „ani oko nie widziało
ani ucho nie słyszało, co Pan przygotował dla nas.”
I dlatego żyjemy nadzieją, iż jak przyroda tak i my, narodzimy się w odpowiednim czasie, w „Nowym Świecie” do wiecznego i trwałego
szczęścia.
Mogiły najbliższych wprowadzają nas w smutek i nostalgie, ale zawsze
pozostaje wiara, nadzieja i miłość, która pozwala trwać.
|