W dniach 4 – 6 marca 2009 roku dzieci naszej szkoły brały udział w rekolekcjach szkolnych. Od pierwszego dnia w sposób szczególny przemawiało świadectwo Ewy Cop, dwunastoletniej dziewczyny, która dewizą życia uczyniła słowa postanowienia z pierwszej Komunii św.
1. Żaden dzień bez modlitwy.
2. Żadna niedziela bez Mszy św.
3. Zawsze bez grzechu ciężkiego.
4. Zawsze przyznam się do wiary.
      W sposób jasny i obrazowy została  przedstawiona prawda o grzechu. Przemawiała szczególnie zachęta, aby walczyć z grzechem od razu gdy powstanie. W ostatnim dniu rekolekcji dzieci odkrywały, że prawdziwym przyjacielem jest Jezus Chrystus, któremu warto powierzyć samych siebie w każdym dniu życia. Na koniec dzieci wyraziły swoją wdzięczność wszystkim organizatorom, a szczególnie księdzu Karolowi z Iwonicza, który przeprowadził te rekolekcje.

      W dniach 27.02 - 01.03  2009 roku, w ośrodku rekolekcyjnym w Rzepedzi, młodzież klas drugich i trzecich gimnazjum wzięła udział w rekolekcjach ewangelizacyjnych. Były one kolejnym krokiem formacji przygotowującej do sakramentu bierzmowania. Treści poruszone na rekolekcjach opierały się na czterech prawdach życia duchowego:
- Bóg Cię kocha i ma dla Ciebie wspaniały plan.
- Człowiek jest grzeszny.
- Jezus Chrystus jest jedynym pośrednikiem darowanym przez Boga.
- Musimy osobiście przyjąć Chrystusa jako Pana i Zbawiciela.
     Rekolekcje przeprowadził ks. Janusz Wilusz, któremu składamy podziękowania za trud głoszonego Słowa Bożego.

Intensywna i szczera modlitwa, odosobnienie, posty i wyrzeczenia stoją u podstaw duchowości chrześcijańskiej, skoro te praktyki stosował nasz Zbawiciel.
Kolejną, ważną zachętę skierował do nas Pan Jezus na tegoroczny Wielki Post w zdaniu ewangelii św. Marka (Mk 1,15): nawracajcie się i wierzcie w Ewangelią. Chrześcijanin to zatem człowiek stałego nawrócenia, stałego rozwoju.

Słusznie narzekamy na obserwowaną niesprawiedliwość i zadawane krzywdy ludzkie, na przemoc, nienawiść i nieczystość. Grzech zawsze trzeba nazywać złem i pamiętać, że ono dotyka nas wszystkich, obraża Boga a rozlewając się po świecie uderza i w nas. Przemoc, terroryzm i mafijne metody band przenoszą się do Pakistanu i Indii, do Europy i do Polski, a od nas do innych krajów. Zło się umiędzynarodawia i globalizuje. Także dobro powinno nabierać wymiaru globalnego, powszechnego. Potrzebna jest powszechna wrażliwość sumień, uzdrowienie duchowe, zryw ku przemianie. Konieczne jest nawrócenie.

Czy ludzie są jeszcze w stanie usłyszeć dziś wezwanie Jezusa: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię?
Moc zbawcza ciągle jest żywa, ta sama w Jezusie i w nas, to Duch Święty, który Jezusa wyprowadził na pustynię (por. Łk 4,1), a którego On zostawił w Kościele ma moc dokonać przemiany serc i obyczajów. Warunkiem jest nasza dobra wola, współpraca z Bogiem, nawrócenie.

Sługa Boży Jan Paweł II pokornie zachęcał: Pozwólmy Duchowi wyprowadzić się na pustynię, aby wraz z Jezusem doświadczyć kruchości istoty stworzonej i bliskości Boga, który zbawia (9.09.1997).
Bez pomocy Ducha Świętego życie będzie pustynią, dzięki Duchowi Świętemu pustynia zaowocuje nowym życiem, a modlitwa w samotności napełni wewnętrzną mocą tak, że słaby człowiek zdoła zwyciężyć i siebie, i szatana.

Papież Benedykt XVI w orędziu na tegoroczny Wielki Post przypomina, żebyśmy podejmując jakieś wyrzeczenie, przyszli z pomocą innym, ponieważ dobrowolny post pomaga nam naśladować Dobrego Samarytanina, który pochyla się nad cierpiącym bratem i spieszy mu z pomocą. Nasz wolny wybór, jakim jest rezygnacja z czegoś, aby pomóc innym, w konkretny sposób pokazuje, że bliźni przeżywający trudności nie jest nam obcy
( 1l.XII.2OO8).

Rok duszpasterski, który przeżywamy zachęca do troski o życie, o to, abyśmy nie żyli dla siebie ale dla Boga (2 Kor 5,15) starali się to życie ziemskie przeżyć godnie, radośnie i twórczo. Po każdym z nas powinien zostać jakiś ślad dobra, jakieś piękne i mądre powiedzenie, które będzie uczyć innych, jakieś dzieło, czyn, który będą wspominać ludzie ucząc się żyć lepiej, godniej, mądrzej. Żyjmy tak, aby danego nam czasu nie zmarnować, ale uzyskać życie wieczne.
Właśnie w Wielkim Poście Duch Święty przypomina: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów... utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha. Nawróćcie się a żyć będziecie (Ez 18).
A zatem, nie zmarnujmy czasu łaski. Pogłębiajmy wiarę podczas biblijnych rozważań Męki Pańskiej, poprzez współczującą modlitwę Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, które niech gromadzą wszystkich parafian. W te nabożeństwa włączajcie dzieci i młodzież, aby zdrowa tradycja przenikała nowe pokolenia, bo w życiu spotkają różne, trudne sytuacje. Przezwyciężą je jeśli będą mocni wiarą i Duchem. Módlmy się więcej i gorliwiej w tym Wielkim Poście także za grzeszników, a zwłaszcza za tego, który odszedł najdalej o łaskę jego nawrócenia. Módlmy się za tych, co utracili wiarę, aby Pan Bóg ich odnalazł, i aby odnaleźli Boga.