Tam, gdzie brodzi się w smutku.
Po kostki, po kolana, po serce…
Cisza słabo ogrzewa zgrabiałe myśli.
Gdy przyjaciele odlatują do lepszych krajów, to w środku rzadko mi światło.
Pusta ławeczka wciąż czeka, że na niej usiądziesz.

 

Maryjko z mysimi ogonkami!
Dlaczego nie buntujesz się i nie tupiesz ze złości?
On Cię wybrał już wtedy, ze skakanką i podrapanymi kolanami.
Bez pytania.
A Ty nic, tylko: „Niech się stanie”?!

 

Bądź wola Twoja…
bądź…
…i na ziemi….