Tylko czterdzieści dni …
Ale czasami ludzie wielki post przeżywają wiele , wiele dni
Jakże trafnie to obrazuje wiersz naszej często już cytowanej na tej stronie poetki Anny Przybylskiej Dędor.
Cierpienie...
w milczeniu cierpią ci
co nie mają już
do kogo krzyczeć
ci
co stracili nadzieję
albo nigdy jej
nie otrzymali
może cicho płaczą
a może i tego im nie wolno
bo przyszli na świat
wśród potworów
zabijających własne dzieci
cierpienie nie uszlachetnia
gasi resztki człowieczeństwa
w cierpiącym
i we wszystkich wokół niego
cierpiący przestaje wierzyć i kochać
zaczyna nienawidzić wszystkich
pozwalających mu cierpieć
wszyscy patrzący bezsilnie
na cierpienie bliskich sami cierpią męki
w końcu obojętnieją
idą ranni w świat
oddając ciosy jakie im zadał
obojętni obserwatorzy krzyku cierpienia
niekiedy zwani służbą zdrowia
obrastają coraz grubszą skórą znieczulicy
ci
zadający cierpienie triumfują
bezkarni i bezwzględni władcy
powierzonego im życia
kim jest człowiek
skazujący innych na cierpienie
psychopatą sadystą
czy bezdusznym głupcem
czującym się wybrańcem
wierzącym, że jego osobiście
cierpienie ominie?
***
Anna Dędor