Uskrzydlona jest miłość 
Tańczy w chmurach
W promieniach słońca
I rzadko stąpa po ziemi.

Zdradzona nie przetrwa 
Na słabych już skrzydłach 
Z cierpieniem uleci.

Złudzeniem była,
Różową chmurką
Puchem zdmuchniętym 
Przez wiatr codzienności.

Zostało puste naczynie
Zwane węzłem małżeńskim
Związkiem, rodziną.

Zgasło światło
Pusta skorupa
Z czasem pęka na cząstki
Nie pasują już do siebie.

Gubią się gdzieś 
W przestrzeni życia.
Znajdują pociechę w tym 
Że nie zostały 
Starte na miazgę.

Może ktoś je odnajdzie
Jak szkiełko
Na brzegu morza
Wygładzone przez fale 
Przez burze.

Może ktoś uzna je za skarb, 
Za kamień 
Wyjątkowej urody.

Nie tylko klejnoty bez skazy
Mogą przynieść radość 
I szczęście.

Autor: Anna Dędor