Ta piękna dekoracja w naszej świątyni z okazji Uroczystości Wszystkich Świętych wprowadziła nas w istotę tego dnia. Z jednej strony zadumy i pamięci o tych co już odeszli, a z drugiej napełniła nadzieją, że śmierć to tylko przejście do błogosławionego - szczęśliwego życia. Każdy przechodzący obok tej scenografii mógł przyjrzeć się w lustrze i zobaczyć między świętymi… symboliczne lustro również mogło wzbudzić do refleksji, na ile moje życie bliskie jest świętości. Wszak święci mogą być jako lustro w którym się przyglądamy i porównujemy.

Każdy z nas ma swojego ulubionego świętego.

W zależności od własnego temperamentu i osobowości jeden święty jest nam bliższy sercu niż drugi. Ale chyba wszystkim nam jest bardzo bliski św. Jan Paweł II , którego w tym roku po raz pierwszy widzimy między świętymi. Bliski z racji że go widzieliśmy, słuchaliśmy , że był nawet w skromnych progach naszej świątyni, wędrując z młodzieżą jako kardynał po Bieszczadzkiej Ziemi. Tak więc obecność fizyczna Świętego była, jak i duch pozostał – może kiedyś doczekamy się relikwii, ale i obraz św. Jana Pawła II raduje ducha i serce jaki widzimy w tej scenografii na dzień 1 listopada ,oby pozostał na zawsze…
 

Niech  Bóg błogosławi naszym Siostrom Szarytkom za tak refleksyjny przekaz  dzisiejszego święta w którym to odwiedzamy cmentarze i czasami skupiamy się tylko na smutku, zapominając że mogiła to tylko brama do WIECZNOŚCI…