Kobieto pochylona pod ciężarem obowiązków, popatrz na sąsiadkę.  Ciągle się śpieszy ; do pracy, do przedszkola, na wywiadówkę, do sklepu. Zabrakło pieniędzy, obiad, pranie, wykipiało mleko, lekcje nieodrobione  z dzieckiem, gdzie ten smoczek, koszula dla męża. Próbuje  klęknąć do pacierza, półprzytomna zasypia  w połowie „Zdrowaś Mario”.

A tamta inna kobieta… Samotna, dawno porzucona, zlekceważona, odsunięta dla innej, młodszej, strojniejszej. Upokorzona trzaśnięciem drzwi. Kto przywróci jej życiu sens?

• czas spotkania się każdego z nas z Jezusem, naszym Zbawicielem,
• czas powrotu do naszego Kochającego Ojca,
• czas przemiany życia osobistego, rodzinnego i społecznego,
• czas szczególnej obfitości Bożego Miłosierdzia,
• czas odnalezienia na nowo Jezusa, który jest Drogą wiodącą nas do zbawienia.

• Tobie, który na co dzień żyjesz w przyjaźni z Bogiem,
• Tobie, który nie możesz sobie poradzić ze swoim zniechęceniem, zwątpieniem z powodu własnych słabości, częstych upadków, codziennych porażek,
• Tobie, który pogubiłeś się na drogach prowadzących do Bożej prawdy,
• Tobie, który żyjesz tak, jakby Boga nie było.
• NAM WSZYSTKIM SĄ POTRZEBNE MISJE ŚWIĘTE !

„Kościół- pisał Jan Paweł II w liście „Mulieris dignitatem”- pragnie złożyć dzięki Najświętszej Trójcy za  „tajemnicę kobiety” i za każdą kobietę – za to, co stanowi odwieczną miarę jej godności kobiecej, za „wielkie dzieła Boże”, jakie w niej i przez nią dokonały się w historii ludzkości” (…)

„Dziękujemy ci,  kobieto, za to, że jesteś kobietą! Zdolnością postrzegania cechującą twą kobiecość wzbogacasz właściwe zrozumienie świata i dajesz wkład w pełną prawdę o związkach między ludźmi”- mówił papież.

W dniu 8 marca ksiądz proboszcz Marek Zajdel również uczcił kobiety w swojej parafii. Wraz z księdzem wikariuszem Grzegorzem Jakubikiem modlili się w tej intencji modlitwą doskonałą , jaką jest Eucharystia św. Następnie paniom obecnym w kościele złożono życzenia. Jako pierwszy ksiądz proboszcz, następnie dzieci i młodzież, w imieniu których wystąpiły : Dominika Dzidziul, Julka Śliwka oraz Michasia Śliwka. Kolejno,  aktywne i zaangażowane parafianki, ksiądz Marek podjął na plebanii ciastem i filiżanką kawy. Podczas spotkania padło wiele słów podziękowania za pracę w parafii, były śpiewy,  analizowano również „ List Jana Pawła II do kobiet”  z 29 czerwca 1995 roku.

Przyczynkiem do refleksji o kobiecie był również list, ten z kolei, autorstwa pewnej kobiety. Zamieszczamy go w zakładce „Refleksje”, życząc miłej lektury.

Kapliczka słupkowa wykonana z piaskowca. Ufundowana prawdopodobnie przez Jędrzeja i Mariannę Ziajka około 1860 roku. W wykutej wnęce umieszczono drewnianą, 40 cm figurkę Matki Bożej Różańcowej, wyrzeźbioną przez nieznanego artystę. Z przekazywanej z pokolenia na pokolenie opowieści wynika, że wcześniej, na tym miejscu, stał duży drewniany krzyż, o który matki ocierały koszulki swoich chorych dzieci, modląc się i prosząc o zdrowienie dla swoich pociech.
W 1986 roku wygląd kapliczki został zmieniony. Wtedy to na cokole starej kapliczki umieszczono metalową, oszkloną konstrukcję, w której ustawiono poświęconą, gipsową, jednometrową figurę Matki Bożej Niepokalanej. Natomiast starą, drewnianą figurkę przeniesiono do domu. Nową figurę, jako dar dziękczynienia Bogu, ufundowali Józef i Janina Ziajka.
Od kilkunastu lat, starym zwyczajem, w maju przy kapliczce gromadzą się sąsiedzi, aby wspólnie śpiewać Litanię Loretańską oraz pieśni maryjne.
Informacja: Tadeusz Ziajka Zdjęcia: T. Ziajka, A. Szul, W. Czado
 

Prawda, że nie ma nic bardziej kojącego umysł i ciało niż w upalny dzień wejść do kościoła, zanurzyć się w jego ciszy i chłodzie? Zostawić za drzwiami nie zrobione zakupy i tysiąc innych spraw, co na głowie. Usiąść w ostatniej ławce z widokiem na ołtarz i… nie myśleć. Nawet się nie modlić . Do modlitwy trzeba skupienia, celowości, a kiedy człowiek taki złachany, chce tylko pobyć w kojącym sam na sam z Jego Obecnością. Schować twarz jak w babcinym podołku i wyżalić się na cały świat.

Dziecko, które pierwszy raz zostaje w domu bez opieki i bardzo się boi, wchodzi pod kołdrę, pod stół, zamyka oczy. Ja nie widzę, więc złe nie widzi mnie. Złe znika. Tam - pod stołem - świat jest „swój” w zawężonych granicach, w ograniczonej perspektywie. Daje poczucie bezpieczeństwa i wytchnienie.

Dorosłemu nie wypada. Dorosły ma inną wiedzę na temat tego, co dookoła. Dlatego mimo ograniczającego perspektywę stołu i polityki chwilowego wyparcia, widzi. Martwi się. Przeżywa.

Jak mityczny Anteusz dotykając stopą matki Ziemi, tak ja czerpię ze źródła przestępując próg Świątyni.
Niech to będzie trzecia ławka od końca lub kościelna kruchta – nieważne.
Tam wszędzie jest Jego Dom, tam jest siła, jest wiara, nadzieja.
Tam jest Miłość.
 

Modlitwa przed Misjami
Dobry i Miłosierny Boże! Prosimy Cię o błogosławieństwo dla misji. Niech ten czas będzie błogosławiony dla wszystkich mieszkańców parafii.
Jeżeli trzeba, to przymuś nasze serca do tego, aby odkryły niezwykłą wartość tego czasu łaski, bowiem nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, spotkaniem, które usuwa smutek, bojaźń, daje prawdziwą radość.
Przymuszaj nas do tego, aby Twój dom został napełniony. Pomóż nam odkryć wartość tego spotkania.
Misjonarzom użycz światła i łaski, aby nauczyli nas, jaka jest wola Twoja i co nam służy do zbawienia.
Chorych prosimy o ofiarowanie cierpienia, samotności i modlitwy, stańcie się orędownikami łaski bożej, duchowych, świętych mocy dla misjonarzy i pomocą dla tych, którzy z misji korzystać będą.
Matko Kościoła! Bądź Matką Parafii w czasie misji i razem ze świętymi patronami naszymi wspieraj nas swoim wstawiennictwem.
Amen