Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia założyli wspólnie św. Wincenty a Paulo i św. Ludwika de Merilac w 1633r. w Paryżu. W Polsce jest znane pod popularną nazwą Szarytki, co pochodzi od francuskiego słowa „charite” - miłosierdzie.

Do Polski pierwsze Szarytki przybyły w 1652r. Charyzmatem sióstr jest służba Chrystusowi w ubogich. Swoje powołanie realizują przez pracę w szpitalach, domach opieki, zakładach opiekuńczych. Uczą religii w szkole i pracują charytatywnie na rzecz parafii. Warto odwieddzić stronę internetową Zromadzienia.

Do naszej parafii pierwsze siostry przyszły w 1963r. Była to s. Bronisława Konik i jej siostra Jadwiga, osoba samotna. Zamieszkały w wilii, którą dostały w spadku po rodzicach. Przekazały ją później na rzecz Zgromadzenia. W 1964 roku przyjechały kolejne siostry. Pracowały w parafii jako katechetka, zakrystianka i organistka. Od 1 września 1978 r. dom jest kanonicznie erygowany. Znajduje się tu kaplica z Najświętszym Sakramentem. Są również pokoje dla sióstr, które przybywają na wypoczynek i leczenie do Uzdrowiska.

Obecnie na stale przebywają tu trzy siostry:  s. Elżbieta Bartoń, s. Anna Żelenio s. Teresa Potok. Pełnią funkcje zakrystianki, katechetki, prowadzą formacje stowarzyszenia Młodzieży Maryjnej.  Dbają o wystrój świątyni, czystość bielizny kościelnej, świeże kwiaty, zawsze aktualne wspaniałe dekoracje, a przede wszystkim pracują z dziećmi i młodzieżą. To ich piękna codzienność, z której tak wiele czerpiemy wszyscy.

Serdeczne Bóg zapłać!

Siostry, które poprzez lata pracowały w naszej parafii:

1/ s.Bronisława Konik 1963-1990

2/ s.Kazimiera Pitala 1964-1994

3/ s.Aniela Gwóźdź 1964-?

4/ s.Sabina Adrzejewska 1964-1966

5/ s.Kazimiera Krytkowska 1965-?

6/ s.Anna Romaniuk 1966- 1970

7/ s.Marianna Bukowińska 1966-1969

8/ s.Maria Bednarz 1969-1978

9/ s.Bronisława Wilczek 1970-1972

10/s.Stanisława Skupień 1972- 1975

11/s.Zofia  Kociuk 1975- 1984

12/s.Maria Owsiak 1979- 1985

13/s.Franciszka Krzyśko 1984- 1993

14/s.Michalina Rams 1985- 1985

15/s.Inga Panchyrz 1985- 1986

16/s.Maria Urbaniak 1986- 1990

17/s.Maria Róg 1990- 1999

18/s.Bożena Król 1993- 1999

19/s.Józefa Drozdek 1994- 2000

20/s.Janina Czachor 1995-?

21/s.Barbara Zegar 1999- 2008

22/s.Janina Dudek 1999- 2000

23/s.Cecylia Szkotak 2000- 2010

24/s.Genowefa Bukowiec 2000- 2002

25/s.Krystyna Król 2002- 2010

26/s.Anna Nowińska 2008- 2010

27/s.Elżbieta Bartoń 2010 - 2016

28/s.Anna Żelenio 2010 - 2012

29/s.Teresa Potok 2010 - 

30/s. Barbara Gółąb 2012 - 2015

31/s. Maria Słonka 2012 - 2014

32/s. Anna Widzyk 2012 - 2016

33/s. Monika Gryźniak 2014 - 

34/s. Zofia Głowacka 2015 - 

35/s. Iwona Piela 2016 -

36. s. Maria Studzińska 2016 - 

Relikwie Świętej sprowadzone zostały 22 września 2007 r. Po „ducha” Faustyny do Łagiewnik pielgrzymowało 120-tu wiernych pod przewodnictwem ks. proboszcza Marka Zajdla i wikariusza ks. Janusza Łuca. Wcześniej, przed tym wydarzeniem parafia przygotowywała się przez dziewięciotygodniową nowennę. W nabożeństwie piątkowym uczestniczyła oprócz parafian spora grupa kuracjuszy przebywających na leczeniu w uzdrowisku, aby upraszać dary i łaski tak bardzo potrzebne, aby szczęśliwie przejść przez życie.

Ceremonia wprowadzenia relikwii miała miejsce 5 października. Podczas uroczystej Eucharystii nastąpiło ostateczne przyjęcie relikwii do wspólnoty parafialnej. Rytuału tego dokonał ks. bp Adam Szal, który celebrował Mszę św. i wygłosił homilię. Współcelebransami byli: ks. dziekan Andrzej Chmura, proboszcz parafii Rymanów ks. Mieczysław Szostak, proboszcz parafii Rymanów Zdrój ks. Marek Zajdel oraz ks. Janusz Zajdel, który przygotowywał parafię do tego wydarzenia. W pełnej życzliwych i ciepłych słów homilii, ks. bp Adam Szal, między innymi powiedział: "...aby czerpać wzór ze świętych w swoim powołaniu życiowym, aby jak św. Faustyna być pełnym ufności i nadziei, szczególne dziś w XXI wieku jest nam to potrzebne..." W nawiązaniu do przesłania Jana Pawła II na koniec podkreślił:  „...bądźcie świadkami miłosierdzia wy, parafianie Rymanowa Zdroju i kuracjusze...”

Z kolei ks. Proboszcz wyraził wdzięczność Bogu za dar relikwii oraz podziękował Biskupowi i Księżom przybyłym na tę uroczystość. Słowa podziękowania padły także pod adresem parafian i kuracjuszy. Po Eucharystii odbyto się nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, zakończone ucałowaniem relikwii.

Święta Faustyna „Sekretarka Miłosierdzia Bożego” w uzdrowisku ma „swoiste zadanie” - jest w szczególnym miejscu - miejscu, w którym przez okrągły rok przewija się spora liczba kuracjuszy z całej Polski. Przebywając tutaj na leczeniu, czerpią jednocześnie z najważniejszego źródła, „źródła wody żywej”, uczestnicząc prawie codziennie we Mszy św. w parafialnej świątyni.

Święty Stanisław Biskup i męczennik jest jednym z głównych patronów Polski, najważniejszą postacią naszej historii i dziejów Kościoła w Polsce. Przez wieki święty Biskup Męczennik był obrońcą ładu moralnego i ostoją prześladowanych. Ofiara jego życia sprawiła, że w przeszłości nazywany był Rodzicielem Polski i Ojcem Ojczyzny. Przekazem o cudownym zrośnięciu poćwiartowanego ciała Świętego, krzepiono się zwłaszcza w okresach rozpadu państwa. Szybko rosła pośmiertna sława krakowskiego biskupa. Został kanonizowany, wyniesienia na ołtarze dokonał 17 września 1253 roku w Asyżu papież Inocenty IV. W obecnych czasach postać Świętego Stanisława otoczona jest kultem, wiele Kościołów w Polsce obrało Go sobie za patrona. Jest patronem parafii w Rymanowie Zdroju.
O życiu i działalności Świętego dowiadujemy się z XIII - wiecznych przekazów: "Kroniki polskiej" bł. Wincenetgo Kadłubka, oraz dzieł sporządzonych dla potrzeb kanonizacji około 1240 roku przez Wincentego z Kielczy. Nasz wielki historyk Jan Długosz w 1465 roku w "Żywocie św. Stanisława" pisze, że urodził się on 1030 roku w Szczepanowie koło Bochni. Imię, które otrzymał na chrzcie świętym oznacza stań się sławnym. W domu rodzinnym nabył podstawy prawd wiary. Kształcił się w Krakowie w szkole katedralnej, oraz w opactwie tynieckim. Pogłębiał swoja wiedzę w Paryżu i Belgii. Wykształconego kapłana powołano na kanonika katedry wawelskiej. Po śmierci biskupa krakowskiego, św. Stanisław został jego następcą i w 1072 roku otrzymał sakrę biskupią.
Będąc biskupem porządkował i wzmacniał organizację Kościoła w Polsce. Troszczył się o budowę świątyń, dbał o rozwój zakonów, czynił starania o rozwijanie i umacnianie chrześcijaństwa wśród ludności. W posłudze na rzecz Kościoła początkowo biskupa Stanisława wspierał król Bolesław Śmiały. Z czasem jednak doszło między nimi do ostrego konfliktu. który zakończył się męczeńską śmiercią biskupa i opuszczeniem kraju przez króla. Św. Stanisław nie mógł zaakceptować krzywdzącego postępowania króla względem poddanych. Przyczyną konfliktu biskupa z królem były prowadzone przez króla wojny, które odrywały rycerstwo od domostw, zabierały ze wsi ludzi i żywność. Przedłużająca się wyprawa w 1078 roku na Ruś spowodowała, że część rycerstwa samowolnie powróciła do domów. Król Bolesław nie odniósł sukcesu podczas wyprawy wojennej, dlatego szukał winnych zaistniałej sytuacji. Bez sądu zaczął skazywać na śmierć dezerterów i przeciwników politycznych. Takiemu postępowaniu króla sprzeciwił się biskup Stanisław. Upominał władcę, wzywał go do opamiętania się i zaniechania okrucieństw wobec poddanych. Przestrzegał, że łamanie praw moralnych jest niegodziwe, może doprowadzić do końca jego panowania. Ponieważ upomnienia nie odniosły skutku krakowski biskup rzucił klątwę na króla. Monarcha, który nie znosił sprzeciwu postanowił ukarać biskupa.
Kronikarz Gall zanotował, że skazał biskupa przez "obcięcie członków". Według bł. Wincentego Kadłubka porywczy władca osobiście zgładził niepokornego biskupa i posiekał jego ciało mieczem na drobne kawałki, ponieważ żołnierze nie chcieli wykonać królewskiego rozkazu. Wszystkie kroniki zaświadczają, że męczeńska śmierć św. Stanisława miała miejsce na Skałce w Krakowie. Biskup został zaatakowany przy ołtarzu podczas odprawiania Mszy świętej 11 kwietnia 1079 roku. Ciało król kazał porąbać, tak jak to czyniono z winnymi zdrady stanu.

Relikwie św. Stanisława BM

Aura tego dnia, 27 marca 2004, była ponura, szalała marcowa śnieżyca lecz nastrój w autokarze wiozącym nas - pielgrzymów z Rymanowa Zdroju do Krakowa - był pogodny i podniosły. Ponad 3 godzinną drogę przebyliśmy, modląc się i śpiewając pieśni religijne.

Przed głównym celem naszego wyjazdu do Krakowa – Wawelem – wstąpiliśmy do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Indywidualne modlitwy i zwiedzenie zespołu świątyń i obiektów w Łagiewnikach zajęły nam czas do południa, kiedy to nadeszła pora udania się do katedry wawelskiej. Tam miała odbyć się uroczystość przekazania relikwii św. Stanisława BM, Patrona naszej parafii. Grono pielgrzymów powiększyło się o kilkanaście osób – rymanowian mieszkających lub studiujących w Krakowie. Zaskoczeniem dla witającego nas proboszcza katedry wawelskiej ks. infułata Janusza Bielańskiego była liczba zdrojowych parafian zgromadzonych w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Ksiądz infułat uroczyście przekazał relikwie św. Stanisława BM na ręce naszego proboszcza ks. Feliksa Paściaka, życząc parafii wielu łask Bożych za wstawiennictwem świętego męczennika. Po akcie przekazania cennych relikwii rozpoczęła się msza święta celebrowana przez ks. Paściaka. W skupieniu wysłuchaliśmy kazania o życiu, postawie i męczeńskiej śmierci Biskupa Stanisława. Ze wzruszeniem, po raz pierwszy w życiu całowaliśmy relikwiarz ze szczątkami świętego Patrona. Po nabożeństwie zwiedziliśmy katedrę wawelską od podziemia – grobów królewskich do dzwonu Zygmunta, wszędzie, z polecenia ks. infułata, wpuszczani bezpłatnie.

W drodze powrotnej do domu odwiedziliśmy kościół OO Paulinów na Skałce, miejsce męczeńskiej śmierci Stanisława oraz Szczepanów miejsce Jego urodzin w 1030 roku. W drodze powrotnej rozmyślaliśmy o przeżyciach upływającego dnia. Rymanów Zdrój powitał nas pięknym zimowym pejzażem.

Uroczyste wprowadzenie relikwii św. Stanisława Biskupa i Męczennika miało miejsce w dzień odpustu parafialnego 8 maja 2004 roku.W rozbudowanej świątyni zebrały się setki parafian, wiernych z okolicy i kuracjuszy. Wszystkie grupy modlitewne i apostolskie naszej parafii stanęły solidarnie przed ołtarzem, by służyć swoją posługą w tak doniosłym wydarzeniu. Uroczystości przewodniczył ks. dziekan Kazimierz Piotrowski zaś ks. Wiesław Słowiński proboszcz z Królika Polskiego przedstawił zgromadzonym sylwetkę św. Stanisława Biskupa i Męczennika, człowieka prawego, bezkompromisowego i niezłomnego. Święty Stanisław był i jest wzorem dla ludzi prostych i sumieniem dla rządzących państwem. Mszę świętą uświetniły pieśni wykonane przez Dzieci Maryi, Scholę oraz chór parafialny. W ofiarowanych darach, komentarzach, modlitwie wiernych grupy apostolskie w imieniu wszystkich zgromadzonych wyrażały podziękowanie Panu Bogu za to, że relikwie świętego Patrona przybyły do Rymanowa Zdroju. Radość z tego powodu demonstrowali wszyscy uczestnicy uroczystości w tłumnej procesji wokół świątyni. Na zakończenie uroczystego wprowadzenia relikwii ks. proboszcz Feliks Paściak podziękował wszystkim , którzy przyczynili się do otrzymania przez naszą parafię relikwii Świętego i wszystkim obecnym na udział w tym ważnym wydarzeniu. Wierni zakończyli udział w uroczystości ucałowaniem relikwiarza z relikwią św. Stanisława.

W każdą drugą środę miesiąca w naszym kościele parafialnym jest odprawiana Nowenna do św. Stanisława BM z możliwością ucałowania Jego relikwii.

SYMBOLIKA WYSTROJU WNĘTRZA KOŚCIOŁA

OŁTARZ GŁÓWNY
KRZYŻ – KRZEW WINNY

„Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami” (J 15.5)

Główny ołtarz kościoła przedstawia Chrystusa na krzyżu. Krzyż wyrasta z winnego krzewu i otoczony jest jego latoroślami. W centrum ołtarza umieszczone jest tabernakulum w kształcie chleba.

Najgłębsze zjednoczenie z Chrystusem – winnym krzewem – dokonuje się poprzez uczestnictwo w ofierze krzyża, która uobecnia się podczas Eucharystii, gdy Chrystus daje swoje Ciało i Krew pod postaciami chleba i wina. Szczytem zjednoczenia jest przyjęcie Go w komunii świętej. Krzew winny przypomina również, że prawdziwe owoce jedności między ludźmi - latoroślami - można osiągnąć tylko trwając przy Chrystusie – winnym krzewie.
TAJEMNICE RÓŻAŃCA

„Odmawiać różaniec to kontemplować z Maryją oblicze Chrystusa”

(Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae, nr 5)

Ściany świątyni ozdobione są malowidłami przedstawiającymi tajemnice różańca świętego. W lewej nawie kościoła namalowane są tajemnice radosne, w prawej nawie – bolesne, w prezbiterium – chwalebne. Tajemnice światła wykonane są z metaloplastyki i umieszczone w prezbiterium. Z przodu ołtarza znajduje się tajemnica „Ustanowienia Eucharystii”, po bokach – „Objawienie w Kanie Galilejskiej” i „Przemienienie na górze Tabor”. Ambonka przedstawia tajemnicę „Głoszenia królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia”, natomiast chrzcielnica – „Chrzest Pana Jezusa w Jordanie”.

Takie rozmieszczenie tajemnic wskazuje na centralne miejsce Eucharystii w życiu Kościoła oraz pragnienie, by Eucharystia stała w centrum życia także naszej wspólnoty parafialnej. Parafia w Rymanowie Zdroju pulsuje rytmem modlitwy różańcowej, bowiem cała parafia podzielona jest na róże różańcowe (31 róż).
DROGA KRZYŻOWA

„Cierpiące oblicze Chrystusa w ostatniej godzinie, w godzinie Krzyża – to tajemnica w tajemnicy, którą człowiek może jedynie adorować na kolanach” (por. Jan Paweł II, Novo Millennio Ineunte, nr 25)

Stacje Drogi Krzyżowej wykonane farbą olejną na płótnie umieszczone są wewnątrz kościoła w nawach bocznych.

Rozważanie Drogi Krzyżowej pomaga nam zgłębiać tajemnicę Krzyża i naśladować Chrystusa posłusznego woli Ojca aż do śmierci. Chodzenie śladami męki Zbawiciela uczy nas właściwie przeżywać Kalwarię naszego życia i ukazuje nadzieję przyszłej chwały.

OŁTARZ MATKI BOŻEJ

„Wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” (Ap 12,1)
W lewej nawie kościoła znajduje się ołtarz Matki Bożej. Figura Maryi umieszczona nad krzewem różanym, obleczona jest w słońce.
Krzew różany – symbol miłości  jest znakiem doskonałej odpowiedzi Maryi na Bożą miłość. Prawdziwa miłość zawsze związana jest z cierpieniem. Maryja, która miała pełny udział w krzyżu Chrystusa,  jaśnieje teraz w chwale jako „Niewiasta obleczona w słońce”.
 
OŁTARZ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

„Jestem Królem Miłosierdzia” (Dzienniczek s. Faustyny, 1-37)
W prawej nawie kościoła umieszczony jest obraz Miłosierdzia Bożego w płonącym krzewie.
W Starym Testamencie Bóg objawił Mojżeszowi swoje imię: JESTEM, KTÓRY JESTEM. W Nowym Testamencie Bóg najpełniej objawił się w swoim Synu, Jezusie Chrystusie. Obraz „Jezu ufam Tobie” przypomina o największym przymiocie Boga, którym jest Jego MIŁOŚĆ MIŁOSIERNA.

MÓJ KOŚCIÓŁ

Przeżywam dziś konsekrację mojego kościoła. Dostąpiłam czasu niezwykłego w historii mojego życia, kiedy to kościół, widoczny znak, miejsce kultu ludzi mojego wyznania stoi przede mną. Obejmuje mnie rozszerzonymi ramionami murów swoich i zadziwia swym pięknem.

Miłością i zatroskaniem obdarzam Cię świątynio moja, Domie Boży, miejsce przenikania się dwóch światów - materialnego i nadprzyrodzonego. Cóż myślę i czuję patrząc na ciebie, Kościele mój, Przybytku Ducha Świętego. Kiedy wchodzę pod sklepienie twoje i pochylam głowę przed Wielką Trójjedyną Obecnością, ogarnia mnie cisza. W tym jedynym i niepowtarzalnym miejscu mego życia odchodzi ode mnie zgiełk i pośpiech - a trwoga - pełnej odejść i powrotów karuzeli życia, przechodzi w spokój i zaufanie stworzenia wobec Stwórcy. Czasem jeszcze przeraża mnie myśl, że nie umiem modlić się, ja – człowiek, pył we Wszechświecie wobec Boga – Władcy Czasu i Przestrzeni. Wtedy mocno wpatruję się w Białą Hostię i uciszam serce, dziękując, żeś w okruszynie Chleba pozostał Panie.

To tutaj, w tym kościele, dokonuje się misterium Męki Pańskiej, codziennie w Eucharystii. To stąd Jezus woła: – przyjdź do mnie utrudzony i osaczony człowieku! A ja taka zagoniona - nie słyszę, a może nie chcę słyszeć... Nie znajduję czasu, a może chęci, aby pobiec do Chrystusa, do mojego kościoła, gdzie Bóg obiecuje: „...kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ten nie umrze, ale będzie żył wiecznie”. Chcę żyć wiecznie Panie! Daj mi łaskę dobrego wykorzystania czasu tu, na ziemi.

Kościele mój, Skarbnico Sakramentów św., dziękuję ci za kapłanów - świadków Chrystusa , którzy stułą modlitwy łączą ręce i serca małżonków. Dziękuję ci za światło, które mnie prowadzi, za poświęconą wodę, którą, jak świętą opieką, otoczyłeś na Chrzcie nasze dzieci.

To tutaj, w moim kościele, poprowadziliśmy w bieli szat i serc nasze dzieci do I Komunii. To tutaj żegnałam Ciebie matko i przyjaciółko moja, której martwe ciało spoczywało w trumnie, a duch był daleki i milczący jak obcowanie świętych. I nie pękło z bólu moje serce tylko dlatego, że Credo mojej wiary zapewniło mnie o zmartwychwstaniu i spotkaniu w Wieczności.

Kościele święty, wspólnoto miłości i przebaczenia, uczysz mnie, że człowiek obok mnie , spotykany wiele razy na drodze mojej codzienności ,to mój brat, którego mam kochać, o którego mam się troszczyć, którego brzemię mam dźwigać, bo nasze braterstwo uświęcone jest Bożym Ojcostwem.

Kościele święty, Mistyczne Ciało Jezusa, uczysz mnie, że różnorodność naszych talentów, jakie od Boga posiadamy, nakłada na nas obowiązek różnorodnej posługi dla wspólnoty wyznania.

Kościele mój, Źródło Słowa Bożego, który przedstawiasz mi nauczanie Pańskie w ciepłych i prostych przypowieściach albo uderzasz wichrem mocy słów ciężkich i wymagających, otwieraj mocą łaski Ducha św. i wiary ludu twego glebę mojego serca na przemianę. Niech Pan przemówi słowo, a uzdrowienia dozna dusza moja.

Kościele mój, Liturgio św., obyś zawsze, tak jak dziś, głosił Dobrą Nowinę tym, którym przyszło na tej ziemi żyć, jak i tym, którzy przybywają, z bliskich i odległych zakątków mojej Ojczyzny po zdrowie ciała i ducha.

Kościele mój, uświęcaj nas, aby Pan, gdy przyjdzie sądzić, znalazł lud miłujący się nawzajem, wierny Bogu i Ojczyźnie swojej i dla tego ludu, choćby dla kilkudziesięciu z tego ludu, ocalił to miejsce na ziemi.

Od października 2001 r. w parafii działał chór, który w 2004 r. otrzymał nazwę "Źródło". Zrzeszał on 25 członków, którzy swoim śpiewem pragnęli oddać chwałę Panu Bogu". Pierwszym opiekunem duchowym chóru był ks. proboszcz Feliks Paściak, a potem  ks. proboszcz Marek Zajdel. Chórzystów prowadziła od początku P. Justyna Wańdyga, następnie P. Zbigniew Malinowski, a potem P. Maria Savalyewa. Chór był 4 - głosowy (soprany, alty, tenory, basy) i wykonywał pieśni liturgiczne o małym i średnim stopniu trudności - ze względu na amatorski charakter. Chór dawał oprawę muzyczną uroczystościom i świątom kościelnych. Śpiewał m.in. w czasie peregrynacji kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, konsekracji kościoła i przy wielu innych okazjach.

Chór występował głównie na terenie parafii rodzimej, choć śpiewał też w pobliskim Rymanowie na przeglądzie kolęd i pastorałek, występował też w sanatorium "Maria" na koncercie dla kuracjuszy. Brał udział w przeglądzie chórów w Dukli zdobywając wyróżnienia i nagrody. Chór zawiesił działalność jesienią 2011r.

„Sławcie Pana,….śpiewajcie Mu i grajcie Mu, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda!” 

Krótka historia: /lata 1999 do 2004/

Ps 105, 1-2

W 1999 roku inicjatywa powstania scholi w parafii św. Stanisława została zaproponowana przez Ks. Proboszcza Feliksa Paściaka Panu Tadeuszowi Śliwce. Powstaniu towarzyszyła idea uwielbiania Boga, praca nad rozwojem wiary i talentów u dzieci i młodzieży, a także troska o ożywienie przeżywanej przez wiernych liturgii mszy św. Schola ta stała się zrębem wspólnoty Stowarzyszenia Dzieci Maryi.

Pod koniec 1999 roku schola powiększa swój skład zapraszając wszystkie chętne dzieci ze Szkoły Podstawowej w Posadzie Górnej, by śpiewem chwalić swego Najwyższego Stwórcę. Opiekunem duchowym zostaje Siostra Barbara Zegar. Dzięki wielkim wysiłkom Pana Tadeusza Śliwki schola podejmuje systematyczną pracę na cotygodniowych próbach. Częstym gościem jest także Pani organistka - Justyna Wańdyga, która również swoim talentem służy by kształcić i rozwijać talenty otwierając je na piękno bożych darów. Praca zawodowa, studia osób prowadzących i trudności lokalowe są powodem przetasowań personalnych.

W 2001 roku uczestniczki scholi podejmują udział w różnych konkursach organizowanych przez środowiska, a także różne ośrodki. Akcja Katolicka w parafii organizuje przegląd piosenki religijnej i patriotycznej, by rozpalić młode serca do dawania świadectwa swojej wiary i odkrywania bogactwa swego wnętrza.

W kolejnych latach rośnie także zainteresowanie i zaangażowanie się w przygotowanie inscenizacji, celebracji, apeli, przedstawień szkolnych. Dziewczęta ćwiczą systematycznie w szkole pod kierunkiem Pana mgr Bogusława Malinowskiego, ambitnie rozwijając swoje talenty, biorąc udział jako solistki w różnego rodzaju konkursach, odnosząc także i obecnie duże sukcesy.

W 2004 roku ujawniają się następne talenty. Dzięki trosce rodziców, którzy pomagają rozwijać je dzieciom, powstaje w młodszej grupie Dzieci Maryi, druga scholka, której akompaniuje Rafał Zeljaś. Mimo wielu trudności zewnętrznych celem staje się uwielbienie Boga poprzez, propagowanie pieśni religijnych i włączenie się czynne w przygotowanie oprawy liturgii niedzielnych mszy św., oraz opraw muzycznych wszystkich inscenizacji i celebracji organizowanych przez Stowarzyszenie w Kościele i na terenie Szkoły.

• Ks. proboszcz Marek Zajdel * tel. 13-4355899            Ks. Tomasz Dziob tel.13-4356104
•             
•                        
•  
•                                                                                     
   

            Ks. Grzegorz Kowalczyk /2013- 2015/-Proboszcz w Radymnie od sierpnia 2015r.

Ks.Grzegorz Jakubik /2013r. Hyżne/x

Ks. Grzegorz Jakubik /od 2913r, Hużne/ 

Ks. Grzegorz Jakubik /od sierpnia 2013 - Hyżne

Historia zdrojowej świątyni jest ściśle związana z dziejami uzdrowiska, a te mają początek w drugiej połowie XIX wieku.Pierwsza, drewniana kaplica dla kuracjuszy zlokalizowana była na prawym brzegu Taboru poniżej Łazienek Zdrojowych, ufundowana w 1888 przez hrabiego Jana Potockiego. Budowę kaplicy murowanej rozpoczętą jeszcze przed I wojną światową ukończono w 1926 roku. Poświecenia świątyni dokonał ks. Biskup Karol, Józef Fischer 25 lipca 1926 roku. Kościół podlegał administracyjnie i duszpastersko parafii Rymanów, toteż kapłani parafialni z Rymanowa pełnili posługę w niedzielę i święta, gdy nie było księży kuracjuszy. Do 1939 kaplica stanowiła miejsce modlitwy tylko dla gości uzdrowiska. W czasie II wojny światowej kościół był dostępny dla wszystkich wiernych przez cały rok. Pierwszym rezydentem po II wojnie światowej był ks. Józef Drybała. W roku 1957 kapelanem zdrojowym został ks. Franciszek Penar. Młody, energiczny duchowny zaszczepiał iskrę Bożą w sercach dzieci i dorosłych poprzez różne formy działalności, takie jak ministrantura, jasełka z okazji Bożego Narodzenia, chór dziecięcy i inne. W 1964 roku do Rymanowa Zdroju przybyły Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo – szarytki, które do dziś prowadzą formację duchową dziewcząt i katechezy. Siostra Józefa Pitala długie lata pełniła funkcję organisty i prowadziła śpiew podczas Mszy św. zaś po śmierci długoletniego zakrystiana Pana Walentego Zająca, siostry przejęły również tę funkcję. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych ks. Franciszek Penar trudził się remontem i wyposażeniem świątyni. Miedzy innymi w 1970 roku dobudowano chór z pięknymi organami, południowe okna odzyskały kolorowe witraże, a w następnych latach kościół wzbogacił się o polichromię.

3 luty 1974 roku to ważna data dla mieszkańców Rymanowa Zdroju, Deszna i części Posady Górnej. Tego dnia JE Ks. Bp. Ordynariusz Ignacy Tokarczuk specjalnym dekretem ustanawia w Rymanowie Zdroju samodzielną placówkę duszpasterską - powstaje parafia pod wezwaniem św. Stanisława B.M., a ks. Franciszek Penar zostaje jej pierwszym proboszczem. Proboszcz wykonał przy wsparciu parafian kolejne remonty i upiększenia kościoła. Została wykonana polichromia. Twórcą wielobarwnych malowideł był Kazimierz Florek z Sanoka. Przedstawiały one sceny z życia Chrystusa oraz upamiętniały wydarzenia historyczne: 1000-lecie Chrztu Polski i 600-lecie Diecezji Przemyskiej. Wobec zwiększających się zadań duszpasterskich między innymi o katechizację dzieci przebywających w Rymanowie Zdroju na leczeniu w 1983 roku przybył do parafii pierwszy wikariusz, był nim ks. Michał Rurak (1983-1985), a kolejno w następnych latach wikariuszami byli: ks. Andrzej Parylak (1985-1987), ks. Stanisław Ruszel (1987-1989), ks. Stanisław Jamrozek (1989-1992), ks. Bogusłw Ruśnica (1992-1995).

W roku 1995 parafię Rymanów Zdrój objął ks. Feliks Paściak, który ożywił życie duchowe i wspólnotowe parafii. Działalność formacyjną, charytatywną i kulturalną rozpoczęła Akcja Katolicka. Formację duchową chłopców pod nazwą Liturgiczna Służba Ołtarza zainicjował ks. Proboszcz, zaś formację dziewcząt „Dzieci Maryi” prowadziły nadal siostry szarytki. Dorośli parafianie formują swoje życie duchowe w kręgach rodzin, grupach modlitewnych, Arcybractwie Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa i Maryi oraz w różach różańcowych. W 1999 roku ważnym wydarzeniem było rozpoczęcie rozbudowy kościoła. Po załatwieniu stosownych formalności 11 maja 1999 roku podczas wizytacji kanonicznej przeprowadzonej przez ks. Abpa Józefa Michalika rozpoczęto dzieło znacznej rozbudowy światyni, która z pomocą Bożą, dzięki wielkiej ofiarności i udziale parafian oraz determinacji i zaangażowaniu ks. Paściaka ukończona została w 2004 roku. Jej plany opracował mgr inż. Janusz Hanus z Krosna. Prace budowlane wykonywała Firma Stanisława Bolanowskiego, natomiast roboty ciesielskie Firma Józefa Szatkowskiego. Dzieło rozbudowy świątyni wsparli przede wszystkim mieszkańcy parafii, ale także kuracjusze oraz władze samorządowe. W efekcie rozbudowy świątynia posiada 23 m długości, w tym prezbiterium o długości 7 m. Szerokość nawy głównej siega 7 m, natomiast długość naw bocznych wynosi 16 m, a ich szerokość 4,5 m. Wysokość kościoła nad środkowym sklepieniem wynosi 12 m, a naw bocznych 6,5 m. Świątynia została przozdobiona nową polichromią, którą wykonał, wg. własnego projektu Jerzy Zatorski z Ropczyc. Przy okazji rozbudowy dokonano wymiany instalacji elektrycznej, odgromowej, radiofonicznej oraz uporządkowano otoczenie światyni. Dnia 7 listopada 2004 r. JE Ks. Abp Józef Michalik, Metropolita przemyski konsekrował rozbudowaną świątynię. W kościele znajdują się 14 głosowe organy wykonane przez Firmę Włodzimierza Truszczyńskiego z Warszawy w 1971 r. W 1997 roku odbył się generalny remont instrumentu, który wykonała Firma Eugeniusz, Stanisław i Wojciech Bałchan z Chmielnika. W 2005 roku staraniem ks. prałata Feliksa Paściaka, udało się zakupić działkę w centrum uzdrowiska i uzyskać pozwolenie na budowę nowej plebanii. W przeciągu roku wyprowadzono mury do pierwszej kondygnacji wraz z pierwszą płytą. Wikariuszami w tym czasię byli: ks. Jan Smoła (1995-1999) ks. Janusz Dudziak (1999-2002), ks. Andrzej Kudyba (2002-2005), ks. Krzysztof Sobiecki (2005-2005) i ks. Janusz Łuc (2005-2009).

W 2006 r. po 11-letniej pracy w parafii ks. Feliks Paściak, decyzją biskupa Józefa Michalika odchodzi na nową placówkę do Wysokiej Łańcuckiej. Proboszczem zostaje ks. Marek Zajdel, ktory objął parafię 26 VIII 2006 r. po kilkuletniej pracy w Seminarium Duchownym w Przemyślu jako wykładowca dydaktyki i pedagogiki i dyrektor administracyjny. Od samego początku rozwija dzieła poprzednika zarówno w dziedzinie duchowej jak i materialnej. Powstają w parafii pierwsze grupy oazowe Ruchu Światło-Życie i pierwszy, a potem drogi krąg Domowego Kościoła, posługę rozpoczyna parafialna Diakonia Muzyczna. Kontynuowana jest budowa nowej plebanii i upiększanie świątyni oraz otoczenia kościoła. W październiku 2007 r. zostają sprowadzone relikwie św. Faustyny Kowalskiej i uroczyście wprowadzone do parafii przez Ks. biskupa Adama Szala. W 2010 r. zostaje wybudowany pomnik poświęcony pensjonariuszom, którzy wysiedleni z domu opieki w Krakowie „tu dokończyli żywota” jak mówi napis na tablicy. Uroczyście poświęca go Ks. biskup Marian Rojek 8 maja 2010 roku w dniu odpustu parafialnego, który w tym roku zbiegł się z wizytacją kanoniczną parafii. Ważnym wydarzeniem duszpasterskim było wybudowanie i poświęcenia w lipcu 2010 roku w Rymanowie nowej kaplicy na cmentarzu. Odtąd wszystkie uroczystości pogrzebowe zostały przeniesione z kościoła w Rymanowie Zdroju do kaplicy w Rymanowie. W marcu 2011 roku zostały przeprowadzone misje parafialne przez ks. misjonarzy Ks. Tadeusza Kocura i Ks. Zbigniewa Suchego, które na nowo wlały w parafian ducha wiary i miłości. Szczególnym wydarzeniem w sierpniu 2012 roku było nawiedzienie Parafii przez Krzyż Wielkopiątkowy Jana Pawła II i jego relikwie. Owocem i pamiątką tego nawiedzienia jest ufundowany i poświęcony pomnik Jana Pawła II w rymanowskim parku zdrojowym poświęcony przez ks. proboszcza Marka Zajdla 28 X 2012 roku, w obecności przyjaciół ze Słowacji, którzy ufundowali pomnik dla Rymanowa Zdroju. kolejnym ważnym wydarzeniem było ukończenie budowy i oddanie do użytku nowego domu parafialnego w parku niedaleko kościoła. Przerprowadzenie ze starej do nowej plebanii dokonało się w pierwszą sobotę października 2013 roku. Uroczystego poświęcenia dokonał Ks. Arcybiskup Matropolita Józef Michalik 4 czerwca 2014 roku w 40 rocznicę erygowania parafii Rymanów Zdrój.   Obowiązki wikariuszów  w tym czasię pełnili: ks. Janusz Łuc (2005-2009), ks.Tadeusz Zagaja (2009-2010), ks.Grzegorz Jakubik (2010 - 2013), ks. Grzegorz Kowalczyk (2013 - 2015), ks. Tomasz Dziob (2015 -